چطور زعفران اصل را بشناسیم

زعفران ، خریدش جزء آن دسته از خرید‌هایی است که مشتری باید تمام حواسش را در حین خرید جمع کند تا سرش کلاه نرود؛ به خصوص که این کار به سهولت انجام می‌گیرد.

از آنجایی که نسبت به سایر محصولات کشاورزی، زعفران ارزش مادی بیشتری دارد، بیش از آنکه توجه خود را بر روی برند و یا سایر مشخصات ظاهری این محصول معطوف کنیم، باید چگونگی تشخیص زعفران اصل از تقلبی را یاد بگیریم.

علت آن است که «گل رنگ» شکل و ظاهری مشابه زعفران داشته و برخی از کاسبان سودجو، آن را به‌جای زعفران اصل به مشتری می‌فروشند.

تشخیص زعفران‌های اصلی از روی سرشاخه کلاله زعفران ساده‌ترین روش محسوب می‌شود. چراکه سرشاخه‌های کلاله زعفران سه‌شاخه و قسمت بالای آن شیپوری بوده که هرچه پایین‌تر می‌آید باریک‌تر می‌شود ضمن اینکه دارای مقداری طعم تند است؛ اگر زعفران شیرین باشد به این معناست که کاسب برای افزایش وزنش مقداری نمک یا شکر به آن افزوده است.

 البته چنانچه زعفران ها پودر شده باشند تنها با دستگاه‌های آزمایشگاهی قابل‌ تشخیص هستند.

همچنین برخی دیگر برای تشخیص مرغوبیت زعفران، یک رشته از آن را بین کاغذ کاهی و روزنامه فشار می‌دهند و در صورتی که اثر چربی به‌جا نماند زعفران را مرغوب و اصل می‌نامند.

اگر چه برخی از خانواده‌ها اصل یا تقلبی بودن برایشان اهمیتی ندارد و صرفاً رنگ است که مدنظرشان است، با این حال لازم است که بدانید از جمله رنگ‌های شیمیایی مصنوعی بکار رفته در تقلب زعفران، رنگ غیرمجاز آلرژی‌زا و سرطان‌زای تارترازین است که علاوه بر خسارت اقتصادی، یک خطر بهداشتی و تهدیدی برای سلامت مصرف کننده  نیز به شمار می‌رود.
 
یک راه دیگر قرار دادن برخی تار و رشته زعفران در آب  و حل کردن آن است. در صورتی که پس از رنگین شدن آب، الیافی نخ مانند باقی بماند آن زعفران تقلبی خواهد بود.
 
در مجموع کسانی که این محصولات تقلبی را می‌فروشند، بسته بندی آن‌ها فاقد مشخصات کامل و صحیح تولیدکننده است.

به همین دلیل به کرات توصیه شده تا در حین خرید از ذکر تمام اطلاعات پی آمده، در انواع بسته‌بندی‌شده از جمله: نشانی کامل کارخانه، شماره تلفن، شماره پروانه ساخت، نام و ثبت تجاری، سری ساخت یا تولید، تاریخ تولید و انقضا، وزن خالص، نوع و درجه‌بندی زعفران، علامت استاندارد، علامت تأیید وزارت بهداشت مطمئن شوید.

کاربردهای جالب جوش شیرین

مجموعه : مهارت های زندگی

کاربردهای جالب جوش شیرین , یک بسته جوش‌شیرین کافیست تا لباس‌ها و پارچه‌های کتان شما همیشه تمیز باشند.

 

1 – اگر جزو افرادی هستید که سبد لباس‌های کثیف را تا زمان شستشو داخل کمد می‌گذارید، برای از بین رفتن بوی نامطبوع و بو نگرفتن لباس‌های تمیز، مقداری جوش‌شیرین روی آن‌ها بپاشید.

 

2 – برای از بین بردن بوی سیگار از روی لباس، ½ پیمانه جوش‌شیرین را تقریبا داخل 4 لیتر آب حل کنید. لباس را قبل از شستشو یک ساعت داخل آن خیس کنید تا خوشبو شود. از این روش برای لباس‌هایی که بوی کلر و عرق می‌دهند نیز استفاده کنید.

3 – به جای خرید نرم‌کننده‌های آماده، ½ پیمانه جوش‌شیرین در دور آبکشی به ماشین لباسشویی اضافه کنید تا لباس‌ها نرم‌تر شده، بوی تازه‌تری دهند.

4 – زمانی که لباس‌های شما بوی گریس، روغن یا بنزین می‌دهد، آن‌ها را داخل کیسه زباله گذاشته، رویشان‌ جوش‌شیرین بپاشید. در آن را دو روز ببندید تا مانع انتشار و باعث از بین رفتن بو شده، سپس طبق معمول بشویید.

5 – به پودر لباسشویی ¼ تا ½ پیمانه جوش‌شیرین اضافه کنید تا هم حکم نرم‌کننده را داشته و هم قدرت پاک‌کنندگی پودر بیش‌تر شود.

6 – زمانی که لباس ورزشی سفید شما در اثر انداختن با پیراهن صورتی تازه خریداری شده داخل ماشین لباسشویی رنگ گرفته است، چاره کار خیس کردن آن داخل جوش‌شیرین، پودر شوینده، نمک و آب است که حکم سفیدکننده را خواهد داشت.

7 – کپک را با جوش‌شیرین از ماشین لباسشویی خود دور کنید. در فاصله بین چند بار استفاده از این دستگاه، مقداری جوش‌شیرین روی قسمت استیل ماشین بپاشید تا بوی بهتری داده، از رشد کپک‌ها جلوگیری ‌کند.

نکته :

– چرم جیر با مسواک نرم و جوش‌شیرین تمیز می‌شود. بگذارید جوش‌شیرین روی جیر بماند سپس با مسواک آن را تمیز کنید.

– برای تمیز کردن چرمی که در اثر ریختن جوهر لک شده، کمی جوش‌شیرین روی لکه بپاشید، بگذارید آن را جذب کند. این کار را چند بار تا زمان پاک شدن لکه تکرار کنید.

نکاتی مهم در هنگام خرید کفش

مجموعه : مدل کفش

مناسب بودن یک کفش صرفا به این نیست که سایز عددی آن با پای فرد بخواند بلکه باید در انتخاب کفش به فرم پا توجه کرد چه بسا که برخی از کفش‌ها با وجود اینکه از نظر سایز مشکلی ندارند اما از نظر فرم با پای فرد همخوانی نداشته باشند و باعث بروز مشکلات شوند.

فرم پاهای افراد مختلف با یکدیگر متفاوت است لذا باید قالب کفش با آن همخوانی داشته باشد و صرفا در نظر گرفتن سایز طولی پا کار درستی نیست ضمن اینکه برخلاف ادعای بسیاری از فروشندگان کفش جا باز نمی‌کند.

فرم پا در سراسر دنیا به سه دسته تقسیم می‌شود که باید به آن توجه کرد. دسته نخست کسانی هستند که انگشت شصت پای آن‌ها بزرگتر است و بقیه انگشت‌ها به ترتیب کوچک می‌شوند اما دسته دوم کسانی هستند که انگشت دوم و سوم پاهایشان بزرگتر است. دسته سوم کسانی هستند که انگشت‌های یکسانی دارند و تمام سرانگشتان به یک اندازه هستند.

lمجله تالاب : با توجه به اندازه انگشتان نوع قالبی که برای پا معین می‌شود متفاوت است اما در کنار این مساله توجه به عرض پا نیز مهم است.

عرض پا یک مساله مهم است که در تمام دنیا به آن توجه می‌شود ، عرض پا مساله‌ای است که علاوه بر سایز و قالب به آن توجه می‌شود اما متاسفانه در ایران حتی برای برندهای خارجی که وارد کشور می‌شوند این مساله لحاظ نمی‌شود و کمتر کسی به آن توجه می‌کند.

در تمام دنیا کفش بر اساس فرم و عرض پا در کنار سایز بندی ارائه می‌شود البته در ایران هم برخی از فروشندگان علم این کار را دارند و با مشاوره دادن این مشکل را رفع می‌کنند اما تعداد این افراد متخصص بسیار کم است.

آیا برای طراحی کفش در ایران این سه فرم پا لحاظ می‌شود؟ قالب‌ها تحت این عناوین نیستند اما تولید انجام می‌شود منتها مساله اینجاست که انتخاب کفش‌ها باید با علم خود خریدار صورت گیرد.

کسانی که انگشت‌های بلندتری دارند باید از کفش‌های کشیده استفاده کنند تا امکان حرکت برای انگشتان پا ایجاد شود بالعکس کسانی که پاهای پهنی دارند بهتر است از کفش‌های گرد استفاده کنند.

کفش پاشنه بلند تا میزان زیادی غیر استاندارد است زیرا در این حالت پنجه پا مجبور به تحمل وزن فرد می‌شود در حالیکه برای حالت عادی این پاشنه پا است که 75 درصد وزن بدن را تحمل می‌کند.
گر چه کفش پاشنه بلند در هیچ حالتی توصیه نمی‌شود اما بهتر است افراد از نمونه‌هایی استفاده کنند که انگشت‌های پا را به یکدیگر نچسباند و امکان حرکت به فرد بدهد.

علت خستگی مفرط کفش‌های داخلی نظیر کالج چیست ؟ کفش کالج جزء نمونه‌های راحت و سبکی است که با اغلب فرم پاها سازگار است اما مشکل اینجاست که زیره این کفش‌ها مناسب نیست یعنی آن ضخامت استاندارد در این نوع کفش‌ها لحاظ نشده است.

زیره مناسب یک کفش باید حداقل یک سانت ضخامت داشته باشد اما متاسفانه اغلب کفش‌های داخلی اینگونه نیست. به خصوص در کفش کالج این ضخامت رعایت نشده است زیرا مساله کاهش هزینه و سبک ماندن کار در اولویت بوده است.

صنعت این بخش در کشور ضعیف است و عمدتا از جنس PVC در ساختار این نوع کارها استفاده می‌شود که انعطاف کم و سنگینی بیشتری نسبت به سایرین دارد.

در تمام دنیا از لاسیتک در قسمت‌هایی از کفش استفاده می‌شود تا مشکل ضخامت زیره و انعطاف آن رفع شود. استفاده از لاسیتک کمی بر وزن کار می‌افزاید اما پروسه طولانی‌تری در تولید به همراه دارد.

برای طراحی کفش استاندارد ابتدا یک طراح صنعتی نیاز است. طراح صنعتی کسی است که ایده بدهد و طراحی ترسیمی بداند در مرحله بعد نیازمند کسی هستیم که دانش ارگونومیک و بهداشت صنعت را بداند البته اگر یک طراح صنعتی بخواهد می‌تواند در این عرصه دانش کافی را کسب کند اما دروس دانشگاهی به تنهایی برای این بخش کافی نیست.

بعد از حضور این متخصصین وارد پروسه تولید و حوزه کفاشی می‌شویم که خود مباحثی جداگانه به دنبال دارد.

درباره دلایل عدم تولید کفش تخصصی ورزشی در کشور : در ایران افراد متخصص و با علم این کار حضور دارند اما دلیل اینکه اغلب کفش‌های ورزشی تولیدی ایران قابلیت حرفه‌ای برای استفاده ورزشی ندارند این است که مهندسی لازم در کشور وجود ندارد به این معنا که سرمایه گذاری کلان اتفاق نیافتده است.

بهترین خرید کفش ، بهتر است هر فردی برای خرید کفش زمان مناسب را بداند و بعد از ظهرها برای خرید کفش اقدام کند زیرا در طول روز به دلیل فعالیت و ایستادن قسمت تحتانی بدن بزرگتر می‌شود.