پرستش

ای خدای بزرگ!تو چه باشی و چه نباشی، من اکنون سخت به تو نیازمندم.تنها به این نیازمندم که تو باشی.

خدایا تو در آن بالا، بر قله‌ی الوهیتت تنها چه می کنی؟

ایمان بی‌عشق، اسارت در دیگران است و عشق بی ایمان، اسارت در خود.

برای دل‌هایی که با آسمان پیوند دارند ، کفر و ایمان همچون عشق و بی عشقی یکی است.

انسان آهنگی‌است که خدا سروده است.

بشر یک «بودن» است ، درصورتی که انسان یک «شدن» است.

نیایش کردن تجلی عشق ورزیدن و احساس کردن و دوست داشتن است.

از شگفت‌ترین احساس‌های آسمانی، انسان با زبان زمینی سخن می گوید! حق هم همین است!

پرستش عالی ترین احساس دوست داشتن است.

از:دکتر علی شریعتی.